حداقل ترام در چاپ فلکسو یعنی کوچک‌ترین ترامی که در کلیشه شما قابل‌چاپ است چه درصدی می‌باشد.

در کلیشه‌های چاپ فلکسو از دو جهت می‌توان حداقل ترام را بررسی کرد. اول حداقل ترامی که کلیشه‌ساز می‌تواند بر روی کلیشه تولید کند و دوم حداقل ترامی که چاپخانه شما می‌تواند چاپ کند.

حداقل ترام در چاپ فلکسو

حداقل ترام در حالت اول که مربوط به کلیشه سازی است به روش و دستگاه‌های کلیشه‌سازی برمی‌گردد. به‌طور مثال در روش آنالوگ از فیلم لیتوگرافی استفاده می‌شود ترام‌های زیر ۳ درصد خیلی راحت قابل‌تولید نیستند. پس در مرحله نوردهی و کلیشه‌سازی هم انتقال آن‌ها بر روی کلیشه می‌تواند مشکلاتی داشته باشد.

در روش دیجیتال تولید ترام‌های ریز خیلی راحت‌تر از روش آنالوگ است و به‌راحتی با داشتن دستگاه‌های مدرن امروزی حتی ترام‌های کمتر از ۱ درصد نیز بر روی کلیشه قابل‌تولید است. به‌طور مثال حتی ترام ۰٫۴ درصد نیز بر روی کلیشه ۱٫۱۴ قابل‌تولید است. البته چاپ شدن و باقی ماندن این ترام ریز بر روی کلیشه در طول چاپ مسئله دیگری است.

حداقل ترام در حالت دوم به چاپخانه برمی‌گردد. وقتی چاپخانه ای به کلیشه ساز سفارش تولید کلیشه می‌دهد باید برای ترام‌های کار ال‌پی‌ای مشخص کند. این ال‌پی‌ای رابطه خاصی با حداقل ترام قابل‌چاپ در چاپخانه دارد. اگر رابطه بین ال‌پی‌ای کلیشه و ال‌پی‌ای آنیلوکس مصرفی در چاپ درست رعایت نشده باشد و ترام‌های پایین روی کلیشه کوچک‌تر از حفره‌های روی آنیلوکس باشند نوک ترام‌ها وارد حفره‌های روی آنیلوکس می‌شوند و مرکب اضافی به خود می‌گیرند و باعث دون زدن چاپ می‌شوند.

اگر یک کار چاپی رو در نواحی های‌لایت یا روشن آن‌که ترام‌های درصد پایین دارد با دقت نگاه کنید متوجه می‌شوید که در بعضی از نواحی بعضی از ترام‌ها بزرگ‌تر و بی‌نظم‌تر از بقیه ترام‌ها هستند. در چاپ فلکسو به این مشکل دات‌دیپینگ و یا وارد شدن نوک ترام به حفره آنیلوکس گفته می‌شود که باعث کثیف شدن چاپ می‌شود.