نرخ انتقال اکسیژن یکی از پارامترهای مهم بسته بندی است . اکسیژن یکی از اصلی ترین عواملی است که باعث فساد مواد غذایی می شود و می تواند رنگ ،طعم و خواص مواد غذایی را تغییر دهد. در بسته‌بندی مواد‌غذایی معمولا هوای داخل بسته بندی را تخلیه می کنند .
جای آن را با نیتروژن و یا دی اکسیدکربن پر می‌کنند تا بتوانند مواد غذایی را از اکسیژن دور نگه دارند و محصول را در قفسه های فروشگاه برای مدت زمان بیشتری سالم نگه دارند.
در این روش مدت زمان سالم ماندن مواد غذایی به نوع فیلم استفاده شده برای بسته بندی بستگی دارد. فیلم های مختلف نسبت به عبور اکسیژن رفتار متفاوتی دارند و اکسیژن به مقدار مختلفی از آنها عبور می کند . در بسته بندی‌هایی که عبور اکسیژن مهم است از فیلم‌هایی استفاده می‌شوند که از عبور اکسیژن به مقدار زیادی جلوگیری می‌کنند و به آنها فیلم – بری یر- می‌گویند. این فیلم‌ها باید بتوانند نسبت اکسیژن را که در داخل ، حدود ۰ تا ۲ درصد است با بیرون بسته بندی ،که حدود ۲۱ درصد است حفظ کنند.
برای مقایسه فیلم‌های مختلف از نظر عبور اکسیژن از پارامتری بنام OTR و یا نرخ عبور اکسیژن استفاده می‌شود. نرخ عبور اکسیژن یعنی مقدار اکسیژنی که از مقدار مشخصی فیلم در زمان ۲۴ ساعت در شرایط مشخص دما و رطوبت عبور می کند. هر چه این مقدار کمتر باشد یعنی اکسیژن کمتری عبور می‌کند. بطور مثال این مقدار برای فویل الومینیومی ۰ است و برای پلی اتیلن سبک ۲۵۰۰ سی سی در متر مربع است.
مقایسه مقدار نرخ انتقال اکسیژن فیلم‌های مختلف
البته این مقدارها در ضخامت‌ها و رطوبت‌های نسبی مختلف تغییر می کنند.
